General Article, - * Is the Arab Muslim better than the non-Arab Muslim?

Share ::-

A while ago I read a hadith from the Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him): It was narrated from ‘Utbah ibn ‘Abd that he said: A man said: O Messenger of Allah, curse the people of Yemen for they are tough fighters and great in number, and their fortresses are well fortified. He said: “No.” Then the Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him) cursed the non-Arabs, and the Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him) said: “If they come to you, with their women and carrying their children on their shoulders (then show kindness to them), for they are of me and I am of them.” Narrated by Ahmad, and also by at-Tabaraani, except that he said: The Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him) cursed the non-Arabs, the Persians and Romans (Byzantines), and the Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him) said: “If the people of Yemen pass by you, with their women and carrying their children on their shoulders (then show kindness to them), for they are of me and I am of them.” The isnaads of both reports are hasan, and Baqiyyah clearly stated that each narrator heard it from another.
My question is:
Why did the Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him) curse the non-Arabs, the Persians and Byzantines? Didn’t many of them become Muslim after the conquest of Syria and Iraq, and even as far as China? Is the hadith proven to be sound and of a high level of authenticity? Why did he not say, O Allah, curse the disbelievers, and leave it at that? Is the Arab Muslim considered to be better than the non-Arab Muslim? I am from Syria and am not fully Arab; does this mean that my Islam is less than the Islam of those who are fully Arab among you? Were there any of the Sahaabah who were not Arabs?
-
Praise be to Allah
Firstly:
We have explained previously that Islam does not pay attention to differences in colour, race or lineage. All people are descended from Adam, and Adam was created from dust. Rather according to Islam, superiority of some people over others is measured by faith and taqwa (piety, mindfulness of Allah), doing what Allah has enjoined and refraining from what Allah has forbidden.
At-Tirmidhi (3270) narrated from Ibn ‘Umar that the Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him) addressed the people on the day of the conquest of Makkah and said: “O people, verily Allah has taken away from you the arrogance of Jaahiliyyah and its pride in forefathers. People are of two types: righteous and pious, who are dear to Allah, and doomed evildoers, who are insignificant before Allah. People are the descendants of Adam, and Allah created Adam from dust. Allah says (interpretation of the meaning):‘O mankind, indeed We have created you from male and female and made you peoples and tribes that you may know one another. Indeed, the most noble of you in the sight of Allah is the most righteous of you. Indeed, Allah is Knowing and Acquainted’ [al-Hujuraat 49:13].”
Classed as saheeh by al-Albaani inSaheeh at-Tirmidhi.
Ahmad (22978) narrated from Abu Nadrah: Someone who heard the khutbah of the Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him) on the second of the days of at-Tashreeq told me that he said: “O people, verily your Lord is One and your father is one. Verily there is no superiority of an Arab over a non-Arab or of a non-Arab over an Arab, or of a red man over a black man, or of a black man over a red man, except in terms of taqwa. Have I conveyed the message?” They said: The Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him) has conveyed the message.
Classed as saheeh by al-Albaani inas-Saheehah(6/199).
Al-Bukhaari (4898) and Muslim (2546) narrated that Abu Hurayrah (may Allah be pleased with him) said: We were sitting with the Prophet (blessings and peace of Allah be upon him) and Soorat al-Jumu‘ah was revealed to him:“And [He has sent the Prophet to] others of them who have not yet joined them” [al-Jumu‘ah 62:3]. I said: Who are they, O Messenger of Allah? He did not answer him until he had asked three times. Among us was Salmaan al-Faarisi and the Prophet (blessings and peace of Allah be upon him) put his hand on Salmaan and said: “If faith were at the Pleiades, some men from among these people [the Persians] would get it.”
Al-Bukhaari (5990) and Muslim (215) narrated that ‘Amr ibn al-‘Aas said: I heard the Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him) say, out loud and not secretly: “The family of Abu Fulaan (the Father of So and so) are not my friends. My friends are Allah and the righteous believers.”
Shaykh al-Islam Ibn Taymiyah (may Allah have mercy on him) said:
The Prophet (blessings and peace of Allah be upon him) was speaking of a clan that was closely related to him, and pointed out that mere lineage did not make them his friends; rather his friends were Allah and the righteous believers of all backgrounds.
End quote fromIqtida’ as-Siraat al-Mustaqeem(144).
See also the answers to questions no. 12391and 3793.
Secondly:
Imam Ahmad (17195) narrated: Haywah ibn Shurayh told us: Baqiyyah told us, Baheer ibn Sa‘d told me, from Khaalid ibn Ma‘daan, from ‘Utbah ibn ‘Abd that he said: A man said: O Messenger of Allah, curse the people of Yemen for they are tough fighters and great in number, and their fortresses are well fortified. He said: “No.” Then the Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him) cursed the non-Arabs, and the Messenger of Allah (blessings and peace of Allah be upon him) said: “If they come to you, with their women and carrying their children on their shoulders (then show kindness to them), for they are of me and I am of them.”
The commentators onMusnad al-Imam Ahmad(ar-Risaalah edn., 29/194) said:
Its isnad is da‘eef (weak). Baqiyyah – who is the son of al-Waleed – is mudallis [i.e., he engaged in tadlees, which is when a narrator narrates a hadith that he did not hear directly from his shaykh, without mentioning the name of the third party from whom he did hear it, using wording that may or may not give the impression that he heard it directly], and narrated by saying ‘an (“from”, without clearly stating that he heard the hadith himself from another narrator). His hadith cannot be accepted unless it is clearly stated that each stage of the isnad that one narrator heard it directly from another.
It was also narrated by Ibn Abi ‘Aasim inal-Aahaad wa’l-Mathaani(2280); at-Tabaraani inal-Kabeer(17/304) and inash-Shaamiyyeen(1139), via ‘Abd al-Wahhaab ibn Najdah al-Hooti; and by Ibn Abi ‘Aasim (2280) from Hishaam ibn ‘Ammaar, both of whom narrated it from Baqiyyah ibn al-Waleed with this isnaad. Inash-Shaamiyyeenit mentions Ismaa‘eel ibn ‘Ayyaash instead of Baqiyyah, and we think it most likely that this is an error on the part of the copyist. End quote.
Even if we assume that the hadith is saheeh (sound), it is to be understood as referring to those among them who are deserving of being cursed, namely the disbelievers, evildoers and their ilk. These people were only singled out for mention because in most cases they were disbelievers and were misguided, especially at that time.
Thirdly:
In the answer to question no. 115934, we noted that Ahl as-Sunnah wa’l-Jamaa‘ah are unanimously agreed that the Arabs are superior to others in terms of descent and lineage, and that regarding the Arabs as superior is in general terms, and does not apply at the individual level. So a non-Arab who is pious and righteous is better than an Arab who falls short in his duties to Allah, may He be exalted.
Therefore an Arab Muslim cannot be superior to a non-Arab Muslim just because he is an Arab. Rather superiority is based on taqwa (piety, mindfulness of Allah). So whoever is more mindful of Allah and obedient to Him is better than his counterpart, regardless of whether he is an Arab or a non-Arab.
So the fact that you are not fully Arab does not mean that you are less than one who is fully Arab in terms of virtue and status simply because of that. As is clear from what we have mentioned above, the real standard is faith and righteous deeds.
Fourthly:
There were some of the Sahaabah who were not Arabs, such as Salmaan and Miqsam, who were Persians, Bilaal al-Habashi (who was Ethiopian) , Zunayrah ar-Roomiyyah (who was Byzantine), Barakah al-Habashiyyah (who was Ethiopian) and others such as Suhaym the freed slave of Banu’l-Has-haas, Ya‘eesh the slave of Banu’l-Mugheerah, Khaalid ibn al-Hawaari, and Tamaam al-Habashi.
Al-Haakim (8194) narrated that Ibn ‘Umar (may Allah be pleased with him) said: The Prophet (blessings and peace of Allah be upon him) said: “I saw (in a dream) many black sheep who were joined by many white sheep.” They said: How did you interpret it, O Messenger of Allah? He said: The non-Arabs will join you in your religion and your lineage.” They said: The non-Arabs, O Messenger of Allah? He said: “If faith were at the Pleiades, some men from among the non-Arabs would get it.”
Classed as saheeh by al-Albaani inas-Saheehah(1018).
Shaykh al-Islam Ibn Taymiyyah (may Allah have mercy on him) said:
The confirmation of that is seen in the many Persians, both free men and freed slaves, among the Taabi‘een and those who came after them, such as al-Hasan, Ibn Sireen, ‘Ikrimah the freed slave of Ibn ‘Abbaas, and others, and those who came after that of people who were prominent in faith, religious commitment and knowledge, until these prominent figures became better than most of the Arabs.
Similarly, among types of non-Arabs, such as the Ethiopians, Byzantines, Turks and others, there are people who excelled in faith and religious commitment, too many to be counted, which is something well known to the scholars, because true virtue is in following that with which Allah sent Muhammad (blessings and peace of Allah be upon him) of faith and knowledge, both inwardly and outwardly. So the more strongly a person adheres to it, the better he is, and virtue is only in terms of the praiseworthy qualities mentioned in the Qur’an and Sunnah, such as Islam, faith, righteousness, taqwa, knowledge, righteous deeds, ihsaan and so on. There is no virtue in a person simply being an Arab or non-Arab, or being black or white, or being a city dweller or desert dweller.
End quote fromIqtidaa’ as-Siraat al-Mustaqeem(p. 145)
And Allah knows best.

Yaarukku Sorkkam

இஸ்லாம் வாழ்வியல்: யாருக்கு சுவனம் சாத்தியம்?

•  (0)

 
 
 
 
• Subscribe 

தி

ருக்குர்ஆனின் கட்டளைகள் மற்றும் திருநபிகளாரின் சொல், செயல், அனுமதிகளின் தொகுப்பான நபிமொழிகள் ஆகியவற்றின் வழிகாட்டுதலே இஸ்லாமிய வாழ்க்கை நெறி எனப்படுகிறது. சமூக அமைப்பின் கட்டமைப்பு முழுவதும், நல்லொழுக்கத்தின் அடிப்படையில் அமைய வேண்டும் என்பதே இதன் நோக்கம்.

“வணக்கத்துக்குரியவன் ஒரே இறைவனைத் தவிர வேறு கடவுளர் இல்லை! முஹம்மது நபிகளார் இறைவனின் தூதர்!” என்ற ‘கலிமா’ எனப்படும் சொற்றொடரைப் பிரகடனப்படுத்தி, தொழுகை, நோன்பு, ஜகாத் மற்றும் ஹஜ் எனப்படும் ஐந்து கடமைகள் மூலமாக அதைச் செயல்படுத்துபவர்கள் முஸ்லிம்கள் எனப்படுகிறார்கள்.

 

வெறுமனே யாரும் சுவனத்தில் நுழையும் வாய்ப்பில்லை. அதற்கு இறைவனின் கருணை என்னும் அனுமதி தேவை. அதைப் பெறுவதற்கான தகுதிகளை வளர்த்துக்கொள்ள திருக்குா்ஆனில், இறைவன் ஒரு பட்டியலே தருகிறான். அதைப் பின்பற்றி நடக்க வலியுறுத்துகிறான்.

கஞ்சத்தனம் புரிகிறான்

மனிதன் பதற்றக்காரனாகப் படைக்கப்பட்டிருக்கிறான் என்பது உண்மை. ஒரு துன்பம் அவனுக்கு நேர்ந்துவிட்டால், பதறித் துடித்துப் போகிறான். பொறுமையிழந்து தவிக்கிறான். ஆனால், அந்தத் துன்பம், துயரம் அவனைவிட்டு நீங்கி வசதி வாய்ப்பு ஏற்படும்போது, கஞ்சத்தனம் புரிகிறான்.

இந்தப் பலவீனத்திலிருந்து விலகிய பண்பாளர்கள் குறித்து திருக்குா்ஆனில் இறைவன் ஒரு பட்டியலிடுகிறான். இந்தப் பட்டியலில் முதலாவது இடம் பெறுவது தொழுகையாளிகள். இவர்கள் ஐந்து வேளை தொழுகைகளைத் தவறாமல் கடைப்பிடிப்பவர்கள். அத்தோடு, தங்கள் செல்வங்களில் யாசிப்போருக்கும் தேவையுள்ளோருக்கும் பங்கு உண்டு என்று நம்புகிறவர்கள். உடலால் குனிந்து, நிமிர்ந்து சிரம் பணிவது என்ற நிலையில் மட்டும் இவர்கள் இருப்பதில்லை. மாறாக, சமூத்தின் நலிந்த பிரிவினருக்கும் தங்கள் செல்வத்தில் ஜகாத் என்ற பிரிவின் அடிப்படையில் பங்கிருப்பதாக நம்புபவர்கள். அதை ஆண்டுதோறும் ரமலான் காலங்களில் தவறாமல் அதற்குரிய சரியான அளவில் கணக்கிட்டுத் தேவையுள்ளோருக்குப் பங்களிப்பவர்கள். அப்படிப் பிரித்துத் தராமல் இருப்பது தங்கள் செல்வத்தை அசுத்தமாக்கிவிடும் என்று உறுதியாக நம்புபவர்கள்.

நபித்தோழர் அபூபக்கர், ஜனாதிபதியாகப் பொறுப்பில் இருந்தபோது, ஜகாத் தராதவர்களைச் சட்டரீதியாகத் தண்டிக்க முனைந்தார். அவர்கள் ஐந்து வேளை தொழுகையை விடாமல் தொழுபவர்களாக சரியே!

உண்மையில், திருக்குா்ஆனில் தொழுகை சம்பந்தமாக திருவசனங்கள் இடம்பெறும் இடங்களில் எல்லாம் கூடவே ஜகாத் குறித்தும் வலியுறுத்தப்படுகிறது.

ஜகாத் என்னும் சமூக நலநிதியை இறைவனுக்கு அளிக்கும் அழகிய கடன் என்றும் திருக்குா்ஆன் வர்ணிக்கிறது.

வெற்றிக்கான ரகசியம்

உயர்பண்பாளர்களின் அடுத்த முக்கியமான பண்பு, உதட்டளவில் அல்லாமல் மனப்பூர்வமாகத் தங்கள் செயல்கள் அனைத்துக்கும் மறுமையில் பதில் அளிக்க வேண்டும் என்று நம்பிச் செயல்படுவது.

மறுமையில் வெற்றியாளருக்குரிய செயலேட்டை வலக்கரத்தில் பெறுபவர், தனது வெற்றிக்கான ரகசியத்தை இப்படிக் கூறுவார்:

“இதோ... பாருங்கள் படியுங்கள் எனது வினைச்சுவடியை! நிச்சயம் என்னுடைய கணக்கைச் சந்திப்பேன் என்று எண்ணியே நான் வாழ்ந்திருந்தேன்!”

அடுத்த பண்புநலன், இறைவனின் தண்டனை குறித்து, சதா அச்சம் கொண்டிருப்பவர்கள்.

மறுமையில் இறைவனின் தண்டனை குறித்த அச்ச உணர்வு சம்பந்தமாக ஒருமுறை நபித் தோழர்களுக்குச் சந்தேகம் எழுந்தது. அதை நபிகளாரிடம் கேட்கவும் செய்தார்கள்.

“இறைவனின் திருத்தூதரே! இறைத்தண்டனை குறித்து எங்களைப் போலவே தாங்களும் அச்சம் கொண்டிருக்கிறீர்களா?“

“இறைத்தண்டனை குறித்து அச்சமில்லாமல் எப்படி இருக்க முடியும் தோழர்களே அதைக் குறித்த அச்சத்துடனேயே சதா நான் வாழ்கிறேன்!” என்று நபிகளாரும் பதிலளித்தார்.

அடுத்த பண்பு நலன், இல்லற உறவைத் தவிர, விபச்சாரம் போன்ற தீமைகளிலிருந்து விலகி இருப்பவர்கள்.

இதற்கும் அடுத்ததாக, ஒப்படைக்கப்பட்ட அமானிடப் பொருட்களைப் பாதுகாப்பவர்கள், செய்துகொண்ட ஒப்பந்தங்களை மதித்து நடப்பவர்கள், சாட்சியங்களின் போது, நீதியில் நிலைத்திருப்பவர்கள் என்று பண்பாளர் பட்டியல் தொடர்கிறது.

சும்மா கிடைப்பதில்லை வெற்றியின் கோப்பைகள்!

நல்ல பண்புகளை வளர்த்துக்கொள்வதன் மூலமே சுவனங்களை அடைய முடியும். உயர்பண்பாளர்களின் இருப்பிடம்தான் சுவனம்.

Yaarukku Sorkkam

இஸ்லாம் வாழ்வியல்: யாருக்கு சுவனம் சாத்தியம்?

தி

ருக்குர்ஆனின் கட்டளைகள் மற்றும் திருநபிகளாரின் சொல், செயல், அனுமதிகளின் தொகுப்பான நபிமொழிகள் ஆகியவற்றின் வழிகாட்டுதலே இஸ்லாமிய வாழ்க்கை நெறி எனப்படுகிறது. சமூக அமைப்பின் கட்டமைப்பு முழுவதும், நல்லொழுக்கத்தின் அடிப்படையில் அமைய வேண்டும் என்பதே இதன் நோக்கம்.

"வணக்கத்துக்குரியவன் ஒரே இறைவனைத் தவிர வேறு கடவுளர் இல்லை! முஹம்மது நபிகளார் இறைவனின் தூதர்!" என்ற 'கலிமா' எனப்படும் சொற்றொடரைப் பிரகடனப்படுத்தி, தொழுகை, நோன்பு, ஜகாத் மற்றும் ஹஜ் எனப்படும் ஐந்து கடமைகள் மூலமாக அதைச் செயல்படுத்துபவர்கள் முஸ்லிம்கள் எனப்படுகிறார்கள்.

 

வெறுமனே யாரும் சுவனத்தில் நுழையும் வாய்ப்பில்லை. அதற்கு இறைவனின் கருணை என்னும் அனுமதி தேவை. அதைப் பெறுவதற்கான தகுதிகளை வளர்த்துக்கொள்ள திருக்குா்ஆனில், இறைவன் ஒரு பட்டியலே தருகிறான். அதைப் பின்பற்றி நடக்க வலியுறுத்துகிறான்.

கஞ்சத்தனம் புரிகிறான்

மனிதன் பதற்றக்காரனாகப் படைக்கப்பட்டிருக்கிறான் என்பது உண்மை. ஒரு துன்பம் அவனுக்கு நேர்ந்துவிட்டால், பதறித் துடித்துப் போகிறான். பொறுமையிழந்து தவிக்கிறான். ஆனால், அந்தத் துன்பம், துயரம் அவனைவிட்டு நீங்கி வசதி வாய்ப்பு ஏற்படும்போது, கஞ்சத்தனம் புரிகிறான்.

இந்தப் பலவீனத்திலிருந்து விலகிய பண்பாளர்கள் குறித்து திருக்குா்ஆனில் இறைவன் ஒரு பட்டியலிடுகிறான். இந்தப் பட்டியலில் முதலாவது இடம் பெறுவது தொழுகையாளிகள். இவர்கள் ஐந்து வேளை தொழுகைகளைத் தவறாமல் கடைப்பிடிப்பவர்கள். அத்தோடு, தங்கள் செல்வங்களில் யாசிப்போருக்கும் தேவையுள்ளோருக்கும் பங்கு உண்டு என்று நம்புகிறவர்கள். உடலால் குனிந்து, நிமிர்ந்து சிரம் பணிவது என்ற நிலையில் மட்டும் இவர்கள் இருப்பதில்லை. மாறாக, சமூத்தின் நலிந்த பிரிவினருக்கும் தங்கள் செல்வத்தில் ஜகாத் என்ற பிரிவின் அடிப்படையில் பங்கிருப்பதாக நம்புபவர்கள். அதை ஆண்டுதோறும் ரமலான் காலங்களில் தவறாமல் அதற்குரிய சரியான அளவில் கணக்கிட்டுத் தேவையுள்ளோருக்குப் பங்களிப்பவர்கள். அப்படிப் பிரித்துத் தராமல் இருப்பது தங்கள் செல்வத்தை அசுத்தமாக்கிவிடும் என்று உறுதியாக நம்புபவர்கள்.

நபித்தோழர் அபூபக்கர், ஜனாதிபதியாகப் பொறுப்பில் இருந்தபோது, ஜகாத் தராதவர்களைச் சட்டரீதியாகத் தண்டிக்க முனைந்தார். அவர்கள் ஐந்து வேளை தொழுகையை விடாமல் தொழுபவர்களாக சரியே!

உண்மையில், திருக்குா்ஆனில் தொழுகை சம்பந்தமாக திருவசனங்கள் இடம்பெறும் இடங்களில் எல்லாம் கூடவே ஜகாத் குறித்தும் வலியுறுத்தப்படுகிறது.

ஜகாத் என்னும் சமூக நலநிதியை இறைவனுக்கு அளிக்கும் அழகிய கடன் என்றும் திருக்குா்ஆன் வர்ணிக்கிறது.

வெற்றிக்கான ரகசியம்

உயர்பண்பாளர்களின் அடுத்த முக்கியமான பண்பு, உதட்டளவில் அல்லாமல் மனப்பூர்வமாகத் தங்கள் செயல்கள் அனைத்துக்கும் மறுமையில் பதில் அளிக்க வேண்டும் என்று நம்பிச் செயல்படுவது.

மறுமையில் வெற்றியாளருக்குரிய செயலேட்டை வலக்கரத்தில் பெறுபவர், தனது வெற்றிக்கான ரகசியத்தை இப்படிக் கூறுவார்:

"இதோ... பாருங்கள் படியுங்கள் எனது வினைச்சுவடியை! நிச்சயம் என்னுடைய கணக்கைச் சந்திப்பேன் என்று எண்ணியே நான் வாழ்ந்திருந்தேன்!"

அடுத்த பண்புநலன், இறைவனின் தண்டனை குறித்து, சதா அச்சம் கொண்டிருப்பவர்கள்.

மறுமையில் இறைவனின் தண்டனை குறித்த அச்ச உணர்வு சம்பந்தமாக ஒருமுறை நபித் தோழர்களுக்குச் சந்தேகம் எழுந்தது. அதை நபிகளாரிடம் கேட்கவும் செய்தார்கள்.

"இறைவனின் திருத்தூதரே! இறைத்தண்டனை குறித்து எங்களைப் போலவே தாங்களும் அச்சம் கொண்டிருக்கிறீர்களா?"

"இறைத்தண்டனை குறித்து அச்சமில்லாமல் எப்படி இருக்க முடியும் தோழர்களே அதைக் குறித்த அச்சத்துடனேயே சதா நான் வாழ்கிறேன்!" என்று நபிகளாரும் பதிலளித்தார்.

அடுத்த பண்பு நலன், இல்லற உறவைத் தவிர, விபச்சாரம் போன்ற தீமைகளிலிருந்து விலகி இருப்பவர்கள்.

இதற்கும் அடுத்ததாக, ஒப்படைக்கப்பட்ட அமானிடப் பொருட்களைப் பாதுகாப்பவர்கள், செய்துகொண்ட ஒப்பந்தங்களை மதித்து நடப்பவர்கள், சாட்சியங்களின் போது, நீதியில் நிலைத்திருப்பவர்கள் என்று பண்பாளர் பட்டியல் தொடர்கிறது.

சும்மா கிடைப்பதில்லை வெற்றியின் கோப்பைகள்!

நல்ல பண்புகளை வளர்த்துக்கொள்வதன் மூலமே சுவனங்களை அடைய முடியும். உயர்பண்பாளர்களின் இருப்பிடம்தான் சுவனம்.

Yaarukku Sorkkam

இஸ்லாம் வாழ்வியல்: யாருக்கு சுவனம் சாத்தியம்?

தி

ருக்குர்ஆனின் கட்டளைகள் மற்றும் திருநபிகளாரின் சொல், செயல், அனுமதிகளின் தொகுப்பான நபிமொழிகள் ஆகியவற்றின் வழிகாட்டுதலே இஸ்லாமிய வாழ்க்கை நெறி எனப்படுகிறது. சமூக அமைப்பின் கட்டமைப்பு முழுவதும், நல்லொழுக்கத்தின் அடிப்படையில் அமைய வேண்டும் என்பதே இதன் நோக்கம்.

"வணக்கத்துக்குரியவன் ஒரே இறைவனைத் தவிர வேறு கடவுளர் இல்லை! முஹம்மது நபிகளார் இறைவனின் தூதர்!" என்ற 'கலிமா' எனப்படும் சொற்றொடரைப் பிரகடனப்படுத்தி, தொழுகை, நோன்பு, ஜகாத் மற்றும் ஹஜ் எனப்படும் ஐந்து கடமைகள் மூலமாக அதைச் செயல்படுத்துபவர்கள் முஸ்லிம்கள் எனப்படுகிறார்கள்.

 

வெறுமனே யாரும் சுவனத்தில் நுழையும் வாய்ப்பில்லை. அதற்கு இறைவனின் கருணை என்னும் அனுமதி தேவை. அதைப் பெறுவதற்கான தகுதிகளை வளர்த்துக்கொள்ள திருக்குா்ஆனில், இறைவன் ஒரு பட்டியலே தருகிறான். அதைப் பின்பற்றி நடக்க வலியுறுத்துகிறான்.

கஞ்சத்தனம் புரிகிறான்

மனிதன் பதற்றக்காரனாகப் படைக்கப்பட்டிருக்கிறான் என்பது உண்மை. ஒரு துன்பம் அவனுக்கு நேர்ந்துவிட்டால், பதறித் துடித்துப் போகிறான். பொறுமையிழந்து தவிக்கிறான். ஆனால், அந்தத் துன்பம், துயரம் அவனைவிட்டு நீங்கி வசதி வாய்ப்பு ஏற்படும்போது, கஞ்சத்தனம் புரிகிறான்.

இந்தப் பலவீனத்திலிருந்து விலகிய பண்பாளர்கள் குறித்து திருக்குா்ஆனில் இறைவன் ஒரு பட்டியலிடுகிறான். இந்தப் பட்டியலில் முதலாவது இடம் பெறுவது தொழுகையாளிகள். இவர்கள் ஐந்து வேளை தொழுகைகளைத் தவறாமல் கடைப்பிடிப்பவர்கள். அத்தோடு, தங்கள் செல்வங்களில் யாசிப்போருக்கும் தேவையுள்ளோருக்கும் பங்கு உண்டு என்று நம்புகிறவர்கள். உடலால் குனிந்து, நிமிர்ந்து சிரம் பணிவது என்ற நிலையில் மட்டும் இவர்கள் இருப்பதில்லை. மாறாக, சமூத்தின் நலிந்த பிரிவினருக்கும் தங்கள் செல்வத்தில் ஜகாத் என்ற பிரிவின் அடிப்படையில் பங்கிருப்பதாக நம்புபவர்கள். அதை ஆண்டுதோறும் ரமலான் காலங்களில் தவறாமல் அதற்குரிய சரியான அளவில் கணக்கிட்டுத் தேவையுள்ளோருக்குப் பங்களிப்பவர்கள். அப்படிப் பிரித்துத் தராமல் இருப்பது தங்கள் செல்வத்தை அசுத்தமாக்கிவிடும் என்று உறுதியாக நம்புபவர்கள்.

நபித்தோழர் அபூபக்கர், ஜனாதிபதியாகப் பொறுப்பில் இருந்தபோது, ஜகாத் தராதவர்களைச் சட்டரீதியாகத் தண்டிக்க முனைந்தார். அவர்கள் ஐந்து வேளை தொழுகையை விடாமல் தொழுபவர்களாக சரியே!

உண்மையில், திருக்குா்ஆனில் தொழுகை சம்பந்தமாக திருவசனங்கள் இடம்பெறும் இடங்களில் எல்லாம் கூடவே ஜகாத் குறித்தும் வலியுறுத்தப்படுகிறது.

ஜகாத் என்னும் சமூக நலநிதியை இறைவனுக்கு அளிக்கும் அழகிய கடன் என்றும் திருக்குா்ஆன் வர்ணிக்கிறது.

வெற்றிக்கான ரகசியம்

உயர்பண்பாளர்களின் அடுத்த முக்கியமான பண்பு, உதட்டளவில் அல்லாமல் மனப்பூர்வமாகத் தங்கள் செயல்கள் அனைத்துக்கும் மறுமையில் பதில் அளிக்க வேண்டும் என்று நம்பிச் செயல்படுவது.

மறுமையில் வெற்றியாளருக்குரிய செயலேட்டை வலக்கரத்தில் பெறுபவர், தனது வெற்றிக்கான ரகசியத்தை இப்படிக் கூறுவார்:

"இதோ... பாருங்கள் படியுங்கள் எனது வினைச்சுவடியை! நிச்சயம் என்னுடைய கணக்கைச் சந்திப்பேன் என்று எண்ணியே நான் வாழ்ந்திருந்தேன்!"

அடுத்த பண்புநலன், இறைவனின் தண்டனை குறித்து, சதா அச்சம் கொண்டிருப்பவர்கள்.

மறுமையில் இறைவனின் தண்டனை குறித்த அச்ச உணர்வு சம்பந்தமாக ஒருமுறை நபித் தோழர்களுக்குச் சந்தேகம் எழுந்தது. அதை நபிகளாரிடம் கேட்கவும் செய்தார்கள்.

"இறைவனின் திருத்தூதரே! இறைத்தண்டனை குறித்து எங்களைப் போலவே தாங்களும் அச்சம் கொண்டிருக்கிறீர்களா?"

"இறைத்தண்டனை குறித்து அச்சமில்லாமல் எப்படி இருக்க முடியும் தோழர்களே அதைக் குறித்த அச்சத்துடனேயே சதா நான் வாழ்கிறேன்!" என்று நபிகளாரும் பதிலளித்தார்.

அடுத்த பண்பு நலன், இல்லற உறவைத் தவிர, விபச்சாரம் போன்ற தீமைகளிலிருந்து விலகி இருப்பவர்கள்.

இதற்கும் அடுத்ததாக, ஒப்படைக்கப்பட்ட அமானிடப் பொருட்களைப் பாதுகாப்பவர்கள், செய்துகொண்ட ஒப்பந்தங்களை மதித்து நடப்பவர்கள், சாட்சியங்களின் போது, நீதியில் நிலைத்திருப்பவர்கள் என்று பண்பாளர் பட்டியல் தொடர்கிறது.

சும்மா கிடைப்பதில்லை வெற்றியின் கோப்பைகள்!

நல்ல பண்புகளை வளர்த்துக்கொள்வதன் மூலமே சுவனங்களை அடைய முடியும். உயர்பண்பாளர்களின் இருப்பிடம்தான் சுவனம்.

Yaarukku Sorkkam

இஸ்லாம் வாழ்வியல்: யாருக்கு சுவனம் சாத்தியம்?

தி

ருக்குர்ஆனின் கட்டளைகள் மற்றும் திருநபிகளாரின் சொல், செயல், அனுமதிகளின் தொகுப்பான நபிமொழிகள் ஆகியவற்றின் வழிகாட்டுதலே இஸ்லாமிய வாழ்க்கை நெறி எனப்படுகிறது. சமூக அமைப்பின் கட்டமைப்பு முழுவதும், நல்லொழுக்கத்தின் அடிப்படையில் அமைய வேண்டும் என்பதே இதன் நோக்கம்.

"வணக்கத்துக்குரியவன் ஒரே இறைவனைத் தவிர வேறு கடவுளர் இல்லை! முஹம்மது நபிகளார் இறைவனின் தூதர்!" என்ற 'கலிமா' எனப்படும் சொற்றொடரைப் பிரகடனப்படுத்தி, தொழுகை, நோன்பு, ஜகாத் மற்றும் ஹஜ் எனப்படும் ஐந்து கடமைகள் மூலமாக அதைச் செயல்படுத்துபவர்கள் முஸ்லிம்கள் எனப்படுகிறார்கள்.

 

வெறுமனே யாரும் சுவனத்தில் நுழையும் வாய்ப்பில்லை. அதற்கு இறைவனின் கருணை என்னும் அனுமதி தேவை. அதைப் பெறுவதற்கான தகுதிகளை வளர்த்துக்கொள்ள திருக்குா்ஆனில், இறைவன் ஒரு பட்டியலே தருகிறான். அதைப் பின்பற்றி நடக்க வலியுறுத்துகிறான்.

கஞ்சத்தனம் புரிகிறான்

மனிதன் பதற்றக்காரனாகப் படைக்கப்பட்டிருக்கிறான் என்பது உண்மை. ஒரு துன்பம் அவனுக்கு நேர்ந்துவிட்டால், பதறித் துடித்துப் போகிறான். பொறுமையிழந்து தவிக்கிறான். ஆனால், அந்தத் துன்பம், துயரம் அவனைவிட்டு நீங்கி வசதி வாய்ப்பு ஏற்படும்போது, கஞ்சத்தனம் புரிகிறான்.

இந்தப் பலவீனத்திலிருந்து விலகிய பண்பாளர்கள் குறித்து திருக்குா்ஆனில் இறைவன் ஒரு பட்டியலிடுகிறான். இந்தப் பட்டியலில் முதலாவது இடம் பெறுவது தொழுகையாளிகள். இவர்கள் ஐந்து வேளை தொழுகைகளைத் தவறாமல் கடைப்பிடிப்பவர்கள். அத்தோடு, தங்கள் செல்வங்களில் யாசிப்போருக்கும் தேவையுள்ளோருக்கும் பங்கு உண்டு என்று நம்புகிறவர்கள். உடலால் குனிந்து, நிமிர்ந்து சிரம் பணிவது என்ற நிலையில் மட்டும் இவர்கள் இருப்பதில்லை. மாறாக, சமூத்தின் நலிந்த பிரிவினருக்கும் தங்கள் செல்வத்தில் ஜகாத் என்ற பிரிவின் அடிப்படையில் பங்கிருப்பதாக நம்புபவர்கள். அதை ஆண்டுதோறும் ரமலான் காலங்களில் தவறாமல் அதற்குரிய சரியான அளவில் கணக்கிட்டுத் தேவையுள்ளோருக்குப் பங்களிப்பவர்கள். அப்படிப் பிரித்துத் தராமல் இருப்பது தங்கள் செல்வத்தை அசுத்தமாக்கிவிடும் என்று உறுதியாக நம்புபவர்கள்.

நபித்தோழர் அபூபக்கர், ஜனாதிபதியாகப் பொறுப்பில் இருந்தபோது, ஜகாத் தராதவர்களைச் சட்டரீதியாகத் தண்டிக்க முனைந்தார். அவர்கள் ஐந்து வேளை தொழுகையை விடாமல் தொழுபவர்களாக சரியே!

உண்மையில், திருக்குா்ஆனில் தொழுகை சம்பந்தமாக திருவசனங்கள் இடம்பெறும் இடங்களில் எல்லாம் கூடவே ஜகாத் குறித்தும் வலியுறுத்தப்படுகிறது.

ஜகாத் என்னும் சமூக நலநிதியை இறைவனுக்கு அளிக்கும் அழகிய கடன் என்றும் திருக்குா்ஆன் வர்ணிக்கிறது.

வெற்றிக்கான ரகசியம்

உயர்பண்பாளர்களின் அடுத்த முக்கியமான பண்பு, உதட்டளவில் அல்லாமல் மனப்பூர்வமாகத் தங்கள் செயல்கள் அனைத்துக்கும் மறுமையில் பதில் அளிக்க வேண்டும் என்று நம்பிச் செயல்படுவது.

மறுமையில் வெற்றியாளருக்குரிய செயலேட்டை வலக்கரத்தில் பெறுபவர், தனது வெற்றிக்கான ரகசியத்தை இப்படிக் கூறுவார்:

"இதோ... பாருங்கள் படியுங்கள் எனது வினைச்சுவடியை! நிச்சயம் என்னுடைய கணக்கைச் சந்திப்பேன் என்று எண்ணியே நான் வாழ்ந்திருந்தேன்!"

அடுத்த பண்புநலன், இறைவனின் தண்டனை குறித்து, சதா அச்சம் கொண்டிருப்பவர்கள்.

மறுமையில் இறைவனின் தண்டனை குறித்த அச்ச உணர்வு சம்பந்தமாக ஒருமுறை நபித் தோழர்களுக்குச் சந்தேகம் எழுந்தது. அதை நபிகளாரிடம் கேட்கவும் செய்தார்கள்.

"இறைவனின் திருத்தூதரே! இறைத்தண்டனை குறித்து எங்களைப் போலவே தாங்களும் அச்சம் கொண்டிருக்கிறீர்களா?"

"இறைத்தண்டனை குறித்து அச்சமில்லாமல் எப்படி இருக்க முடியும் தோழர்களே அதைக் குறித்த அச்சத்துடனேயே சதா நான் வாழ்கிறேன்!" என்று நபிகளாரும் பதிலளித்தார்.

அடுத்த பண்பு நலன், இல்லற உறவைத் தவிர, விபச்சாரம் போன்ற தீமைகளிலிருந்து விலகி இருப்பவர்கள்.

இதற்கும் அடுத்ததாக, ஒப்படைக்கப்பட்ட அமானிடப் பொருட்களைப் பாதுகாப்பவர்கள், செய்துகொண்ட ஒப்பந்தங்களை மதித்து நடப்பவர்கள், சாட்சியங்களின் போது, நீதியில் நிலைத்திருப்பவர்கள் என்று பண்பாளர் பட்டியல் தொடர்கிறது.

சும்மா கிடைப்பதில்லை வெற்றியின் கோப்பைகள்!

நல்ல பண்புகளை வளர்த்துக்கொள்வதன் மூலமே சுவனங்களை அடைய முடியும். உயர்பண்பாளர்களின் இருப்பிடம்தான் சுவனம்.

Rulings on Marriage, - * He married her on condition that he would divorce her after two years; what is the ruling on his marriage and what must he do?

I am a Muslim student in a foreign land. I married a Muslim woman from
this country, with a valid marriage contract in the presence of
witnesses. The agreement between us was that this marriage would not
be permanent, and both parties agreed that I would divorce her after
completing my studies, after two years, and she herself agreed to
that. Please note that this agreement was not mentioned in the
marriage contract at all; rather it was a valid marriage contract. But
I gave her a very small hope of the marriage being able to continue in
the future. Hence her guardian was the judge himself, because her
father and her paternal grandfather are both deceased, and none of her
paternal uncles attended because of the fear that the marriage would
not continue in the future. Therefore ours was a secret marriage.
Now we are still married, and it has been longer than two years, long
after the time when we thought we would separate. Now we intend to
continue the marriage indefinitely, like any normal couple, even
though divorce (talaaq) occurred once.
Is the marriage contract valid, despite what we agreed upon in the
beginning of making it temporary?
Is this marriage regarded as valid because the guardian was the judge?
Does divorce count in this case? What must we do now that we have
decided to continue the marriage?
-
Praise be to Allah
Firstly:
if there was agreement between the two spouses, or between the husband
and the woman's guardian, that the marriage would be temporary and
last for a set period of time, such as one or two years, or an unknown
period of time, and that agreement was at the time of the contract or
before it, then the marriage is invalid, because it is a mut'ah
(temporary) marriage, even if all the necessary conditions of marriage
were fulfilled.
It says inal-Mughni(7/136): Mut'ah marriage is not permissible – what
is meant by mut'ah marriage is that the man marries the woman for a
particular length of time, such as if he says: I give you my daughter
in marriage for a month, or a year, or until the Hajj ends, or until
the pilgrim returns, and so on, whether the exact period is known or
not. This is an invalid marriage, as was stated by Ahmad who said:
Mut'ah marriage is haraam.
This is the view of the majority of the Sahaabah and fuqaha'. Among
those from whom it was narrated that it is haraam were: 'Umar, 'Ali,
Ibn 'Umar, Ibn Mas'ood, and Ibn az-Zubayr. Ibn 'Abd al-Barr said:
Maalik, the people of Madinah, Abu Haneefah among the people of Iraq,
al-Awzaa'i among the people of Syria, al-Layth among the people of
Egypt, and ash-Shaafa'i were of the view that it is haraam. End quote.
Another example of mut'ah marriage is doing the marriage contract with
a woman on condition that he will divorce her when the stated period
ends, whether it is known or unknown.
It says inKashshaaf al-Qinaa'(5/97): Mut'ah marriage is when a man
marries a woman for a certain period, whether it is known or unknown,
such as if the guardian says: I give you my daughter in marriage for a
month, or for a year, or I give her to you in marriage until the Hajj
season ends, or until the pilgrim returns, and so on, whether the
period is known or otherwise.
If the husband stipulates in the marriage that he will divorce her at
a certain time, even if it is unknown, then this is like mut'ah, so it
is not valid. End quote.
See:al-Mawsoo'ah al-Fiqhiyyah(41/344)
Regardless of whether this condition is mentioned in the actual
contract or not, so long as there was agreement to that, or this is
customary in such marriages, then the ruling in all such cases is the
same.
Shaykh al-Islam Ibn Taymiyah (may Allah have mercy on him) said,
speaking about the invalidity of tahleel marriages:
… and whether that is stipulated in the marriage contract, or was
stipulated before the marriage contract, or was not stipulated
verbally, rather it was known from the context of the proposal, the
situation of the man and the woman, and the mahr, which all may imply
that it is a tahleel marriage.
End quote fromBayaan ad-Daleel 'ala Batlaan at-Tahleel(6)
And he said:
The conditions that come before the marriage contract should be
treated like conditions mentioned in the contract, if they are valid,
and must be fulfilled. If they are invalid, they will affect the
validity of the contract. End quote. (500)
See alsoal-Qawaa'id an-Nooraaniyyah(302-303)
Secondly:
Guardianship with regard to marriage of a woman belongs, in order of
precedence, to her father, then her grandfather, then her son, then
her brother, then her paternal uncle, then the next closest, then the
next closest. If she has no relatives, then the ruler may give her in
marriage, because the Prophet (blessings and peace of Allah be upon
him) said: "The ruler is the guardian of one who has no guardian."
Narrated by Abu Dawood (2083); classed as saheeh by Shaykh al-Albaani.
If the qaadi (judge) gives her in marriage when there is someone who
is a relative who is entitled to guardianship, then the marriage
contract is not valid, because it is a transgression against their
rights.
Ibn Qudaamah said inal-Mughni(7/22): If the more distantly-related
guardian gives her in marriage, when there is a more closely-related
guardian, and she agrees to his giving her in marriage without the
permission of the more closely-related one, the marriage is not valid.
This is the view of ash-Shaafa'i. End quote.
Al-Hijaawi said inZaad al-Mustaqni': If the more distant relative, or
a non-relative, gives her in marriage with no good reason, it is not
valid.
Shaykh Ibn 'Uthaymeen (may Allah have mercy on him) said inash-Sharh
al-Mumti'(12/45):
If the more distant relative, or a non-relative, gives her in marriage
with no good reason, it is not valid. That is, when there is one who
is more closely-related and is present, and is qualified to be her
guardian. In that case the marriage is not valid, because the words of
the Messenger (blessings and peace of Allah be upon him), "except with
a guardian" refer to the position of guardianship, which implies that
the one who is most entitled to it is the closest, then the next
closest. End quote.
He (may Allah have mercy on him) was asked: A woman's son did her
marriage contract for her even though her father is still alive; what
is the ruling on this marriage contract?
He replied: we should see which of them is more entitled to give the
woman in marriage, her father or her son?
The answer is: her father is the one who should give her in marriage.
If her son gives her in marriage when her father is still alive, if
her father is far away and it is not possible to consult him, then
there is nothing wrong with that, or if the father would prevent her
from marrying this person with whom she is pleased, and he is
compatible in terms of religious commitment and character, then there
is nothing wrong with her son giving her in marriage. But if the
father is present and would not refuse, then the marriage contract is
not valid and must be repeated.
End quote fromLiqa' al-Baab al-Maftooh(no. 159).
Once it is established that the marriage is invalid, then the woman
must leave immediately. Then if each of them wants to marry the other,
the marriage contract must be repeated, fulfilling all the essential
conditions of having a guardian and witnesses.
For more information on the conditions of marriage, please see the
answer to question no. 2127.
Fourthly:
The divorce that occurred is to be counted among the number of
divorces, because he divorced her during a marriage that he believed
was valid.
It says inKashshaaf al-Qinaa'(5/237):
Divorce counts as such in a marriage concerning which there is a
difference of opinion as to whether it is valid, such as marriage done
under the guardianship of an evildoer, or marriage that was witnessed
by two evildoers, or marriage to a sister during the 'iddah of her
sister who has been irrevocably divorced by the husband, or a shighaar
(quid-pro-quo) marriage, or marriage of a muhallil, or the marriage
done without witnesses or without a guardian and the like.
End quote.
Shaykh Ibn 'Uthaymeen (may Allah have mercy on him) said:
With regard to a marriage concerning which there is a difference of
opinion (as to its validity), it must be one of two things:
1. The one who got married thinks that it is valid; if he thinks
that it is valid, then his divorce counts as such and there is no
difference of opinion concerning that. For example, a man marries a
woman who was breastfed three times by his mother, and he thinks that
the number of times of breastfeeding that makes a person a mahram is
five; in his view the marriage is valid, so any divorce issued by him
undoubtedly counts as such.
Similarly, if he marries a woman without any witnesses, but he thinks
that having witnesses present for the marriage contract is not a
necessary condition. In this case too, his divorce counts as such
2. The one who gets married does not think that the marriage is
valid. The scholars differed as to whether divorce in this case counts
as such. Some of them said that it does count as such and others said
that it does not. Those who said that it does not count as such said
that is because divorce is connected to marriage, and he does not
think that the marriage was valid, so his divorce does not count as
such. This is a good argument and there is nothing wrong with it.
Those who said that it does count as such said: that is because, even
if he does not think that the marriage is valid, others may think that
it is valid, so if he separates from her without divorce, and another
person comes along who thinks that the marriage is valid, he will
never marry her. So the divorce is valid in the case of a marriage
concerning which there is a difference of opinion as to its validity,
even if the one who issues the divorce does not think that it is
valid, because if he did not divorce her, this woman would be in
limbo.
If someone were to say: why does divorce count as such when he does
not think that the marriage is valid, and divorce is connected to
marriage? Our answer is: so that he will not prevent the woman from
marrying someone else, because someone who thinks that the marriage is
valid may want to marry her, so if that husband does not divorce her,
no one else will ever marry her, as he will think that she is still
married to him.
End quote fromash-Sharh al-Mumti'(13/ 24)
To sum up: you have to avoid this woman because the marriage is not
valid. If each of you wants to stay with the other, then you must do a
new marriage contract, meeting the necessary conditions, without
divorcing her.
If there is no desire to do a new marriage contract, then you must
divorce her once, so as to make her permissible for someone else,
based on what is mentioned above.
And Allah knows best.
♣ • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • ♣

Rulings on Marriage, - * Ruling on marriage of a Muslim man to a Christian woman who is stipulating that the marriage contract should be done in the church by the priest

Share ::-

My brother wants to marry a christian woman and she agreed to do an Islamic nikah if he also does a Christian wedding ceremony in church where a priest would marry them. My question is, is it allowed for a Muslim man to get married in church by a priest?
-
Praise be to Allah
We do not think that a Muslim man should marry a Christian woman for reasons that we have previously explained in fatwa no. 45645. That is under ordinary circumstances, so if we add to that her stipulation that the marriage contract should be done in the Christian manner, officiated by a priest, then undoubtedly this is not allowed and is haraam. How can a Muslim allow himself to enter the church so that a priest may do the marriage contract on the basis of belief in the cross and the sacrifice that is based on rejection of the Holy Quran? And it will not stop there; the sign of the cross will be made over him and his wife in order to bless them thereby. Can there be any difference of opinion concerning the fact that this is prohibited?
In a fatwa issued by the Standing Committee – 1 (18/96) – it says:
Is it permissible to do the marriage contract in a church? Is it permissible to do the marriage contract twice, once in the Islamic manner and the other in the Christian manner, so as to please both sides?
Answer: it is not permissible to do the marriage contract in a church; the Islamic marriage contract is sufficient, and the other is not permissible. And Allah is the source of strength; may Allah send blessings and peace upon our Prophet Muhammad and his family and companions. End quote.
Shaykh ‘Abd ar-Razzaaq ‘Afeefi, Shaykh ‘Abd al-‘Azeez ibn Baaz.
And Allah knows best.

Marriage Contract, - * She became Muslim but her parents did not and they are objecting to her marriage and they want her to have illegitimate relationships! What should she do?

I embraced Islam – praise be to Allah – and now I want to keep myself chaste, but my parents think that the most suitable age of marriage is not until twenty-five or preferably twenty-eight. Even worse than that, one of them thinks that there is nothing wrong with friendship and relationships outside of marriage – Allah forbid. The matter is extremely difficult and I do not know how to talk to them about this matter. I want to keep myself chaste; I want to marry a man who will help me to adhere to my religion, a man who will stand beside me and help me, a man who will live with me, because I am living far away from my parents. They are divorced and each one lives in a different city. I do not know how to explain these details to them in order to convince them that I should get married early; rather they think that getting married at an early age is something that is not appropriate. I am the only daughter of my parents, hence I do not want to disobey them and I do not want to upset them; I do not want them to forsake me either. I want at least to do the marriage contract, then delay consummation until Allah wills.
My questions are:
1. Is it permissible for me to do the marriage contract but delay marriage and the waleemah (wedding feast) and consummation for five years, for example?
2. Do I have to repeat the marriage contract in front of my family later on and pretend that I was not married? Or is that regarded as coming under the heading of lying? I hope you can advise me because I do not know what to do.
-
Praise be to Allaah.
Firstly:
We congratulate you for embracing Islam and we ask Allah to make you steadfast in it and to guide your parents and your family to Islam, for He is the Most Generous.
Secondly:
If a woman becomes Muslim but her family do not, they do not have any guardianship or authority over her.
Ibn Qudaamah (may Allah have mercy on him) said: The kaafir does not have any guardianship over a Muslim woman under any circumstances, according to the consensus of the scholars, including Maalik, ash-Shaafa‘i, Abu ‘Ubayd and ashaab ar-ra’y. Ibn al-Mundhir said: All of the scholars from whom we acquired knowledge unanimously agreed on this.
End quote fromal-Mughni, 9/377
Based on that, your father has no guardianship over you with regard to marriage and guardianship moves to the closest of your male relatives (‘usbah, i.e., male relatives on the father’s side, such as the grandfather, brother or paternal uncle). If you do not have any Muslim relatives, the director of the Islamic Centre or the imam of the mosque may give you in marriage.
Thirdly:
If your family are not convinced about you getting married, and you fear that getting married without their permission will result in negative consequences, such as severing of family ties or a reaction from your family against Islam, the imam of the mosque or the director of the Islamic Centre may give you in marriage without your parents’ knowledge, and you can delay the consummation, waleemah and wedding party until you are able to convince them.
If you are not able to convince them within a short time and you fear for yourself if you remain without a husband, then you can go ahead with the marriage and your husband can consummate the marriage with you in accordance with shar‘i rulings, but without your parents knowing about it. Then if they find out about your relationship with your husband, you can give them the impression that he is your boyfriend and so on, because the husband is a friend of his wife, and thus you can conceal the true nature of your situation from them.
Whenever you are able to convince them, there is nothing wrong with repeating the marriage rituals in front of them superficially, so as to ward off their harm from yourself or prevent them from cutting you off.
And Allah knows best.

Marriage Contract, - * Ruling on doing the marriage contract over the phone or Internet

Is it valid to do the marriage contract over a WebCam? Because I heard that it is not permissible as one of the conditions of marriage is that it should be done in one place?
-
Praise be to Allah.
The proposal (eejaab) and acceptance (qubool) form one of the pillars or essential parts of the marriage contract, without which it is not valid. The proposal is said by the wali (guardian) or his proxy and the acceptance is said by the husband or his proxy.
It is stipulated that the proposal and acceptance should come in one sitting. It says inKashshaaf al-Qinaa‘(5/41): If there is a lapse of time between the proposal and acceptance, it is valid so long as both are done in the same gathering and there is no distraction that would count as an interruption according to local custom, even if the interval between the two is lengthy. But if they part before the acceptance is spoken after the proposal has been issued, then the proposal becomes invalid. The same applies if there is a distraction that interrupts the proceedings according to local custom, because that is turning away from it and it is as if the proposal had been rejected. End quote.
Similarly, it is also stipulated that witnesses be present in order for the marriage contract to be valid.
Based on that, the scholars differed with regard to doing the marriage contract by using modern needs such as the telephone and the Internet. Some of them say that that is not permissible, because of the absence of witnesses, even though the presence of two witnesses on the phone at the same time comes under the same ruling as if they were in the same place. This is the view of the Islamic Fiqh Council (Majma‘ al-Fiqh al-Islami).
Some of the scholars are of the view that this should be disallowed, as a precaution to protect the marriage, because it is possible to imitate a person’s voice and thus deceive others. This is what is stated in fatwas issued by the Standing Committee for Issuing Fatwas.
Some of the scholars regard it as permissible so long as there is no risk of tampering. This is what was stated in fatwas issued by Shaykh Ibn Baaz (may Allah have mercy on him).
Thus it is known that the problem is not the issue of being the same place, because contact between both parties at the same time via the phone or Internet comes under the same ruling as if they were in the same place.
It is also possible for this marriage contract to be witnessed, by hearing the voice of the speaker over the phone or Internet; in fact with technological advances nowadays it is possible to see the wali and hear his voice when he makes the proposal, and it is also possible to see the husband.
Hence the most correct view with regard to this matter is that it is permissible to do the marriage contract over the phone or Internet, if there is no danger of tampering, the identity of the husband and wali is proven, and the two witnesses can hear the proposal and acceptance. This is what was stated in fatwas issued by Shaykh Ibn Baaz (may Allah have mercy on him), as stated above. It is also what is implied by the fatwa of the Standing Committee, which disallowed marriage in such cases as a precaution and for fear of deceit.
The one who wants to be on the safe side may do the marriage contract by appointing proxies; so the husband or guardian may appoint someone to do the marriage contract on his behalf in front of witnesses.
There follow the comments of scholars that confirm what we have referred to:
1. Statement of the Islamic Fiqh Council:
Statement no. 52 (6/2) concerning the ruling on contracts via modern needs of communication.
After stating that it is permissible to do contracts via modern means of communication, the Council said:
The guidelines mentioned above do not apply to the marriage contract, because of the stipulation that witnesses be present in that case. End quote.
2. Fatwa of the Standing Committee for Issuing Fatwas:
Question: if the pillars or essential parts and conditions of the marriage contract are fulfilled, except that the wali and the husband are in different countries, is it permissible to do the marriage contract by phone or not?
Answer: because nowadays deceit and trickery are widespread, and some people are skilled at imitating others, and some are able to make their voice sound like a number of people, male and female, young and old, and even speak different dialects and languages, so that the listener thinks that several people are speaking when in fact it is only one person, and because Islamic sharee‘ah is concerned with protecting people’s chastity and honour, and takes more precautions than other religions with regard to contracts and dealings, the Committee thinks that it is not appropriate, with regard to marriage contracts, the proposal and acceptance, and appointing proxies, to handle such matters over the phone. This is in order to achieve the aims of sharee‘ah and protect people’s chastity and honour, so that those who follow whims and desires and those that seek to deceive and cheat people will not be able to toy with matters of marriage. And Allah is the source of strength.
End quote fromFataawa al-Lajnah ad-Daa’imah, 18/90
3. Fatwa of Shaykh Ibn Baaz (may Allah have mercy on him)
Question:
I want to get married to a girl and her father is in another country; at present I cannot travel to meet him and do the marriage contract, for financial or other reasons. I am currently in a foreign country. Is it permissible for me to call her father so that he can say to me, “I give you my daughter So and so in marriage,” and I can say, “I accept.” The girl agrees to the marriage and there are two Muslim witnesses who can listen to what I say and what he says, via the speakers on the phone. Is this regarded as a legitimate marriage contract?
Answer:
The website put this question to Shaykh ‘Abd al-‘Azeez ibn ‘Abdullah ibn Baaz (may Allah have mercy on him) and he replied that if what is described is true (and there is no tampering involved), then it fulfils the conditions of shar‘i marriage and the marriage contract is valid.
And Allah knows best.

Marriage

Invalid Marriages, - * A Christian man married to a Muslim woman wants to help her to fast

<img src=" https://scontent-lax3-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/fr/cp0/e15/q65/14039905_1451312524895657_5206185820472213037_n.jpg?efg=eyJpIjoiYiJ9&oh=03a11555abc64d8858b9816fa887f86e&oe=5A3B721F"/>

It may be a strange question to you as you probably would have much to criticize about my wife and me- starting with the fact that we are together in the first place -but still I dearly appreciate your practical advice and guidance for that most holy month.

My Muslim wife and I live in the West, I was born here and Im a Christian. We met in Dubai 4yrs ago and got married 1.5 yrs ago, and this is my wifes 1st yr away from home and her family during Ramadan. She enjoys life in the West and found a balance between her tradition and religion and the Western way of life. We're in love and very happy how we live. However,during Ramadan,she is really struggling with the culture because although people are understanding, the whole environment is just not well suited to Muslims in this period (e.g. everyone eating during lunch break).I try to support her as much as I can and would like to know what else I can do to help. Here's what I already do:

-no alcohol (ever)

-no pork (ever)

-fast with her during Ramadan

-I don't go out/appointments during the month to be at home with her

-no visitors during the month I know the environment is difficult for her in this time, and I suggested that in the next years she should go to Dubai and her family during Ramadan.Is this reasonable, or do you think she can manage to celebrate Ramadan as it should be, even while being here?Pls bear in mind she has no family here.

-

Praise be to Allah

Yes, the matter is indeed strange as you said.

But what is strange is not merely the fact that a Christian man has married a Muslim woman, even though this marriage is definitively prohibited in Islam, according to scholarly consensus. That is not the only strange thing about this case, for the Shaytaan deceives many of the children of Adam, until he causes them to fall into something that is even more abhorrent than that.

What is even stranger is your concern to ask about such a thing, you and your wife, or – to be more precise – your concern to help your wife in such a matter, which is indicative of your great care for her and your desire that she be happy, when you do not care about the most serious aspect of the relationship between you.

What we mean is the basis of this invalid relationship between you, which is fundamentally wrong.

Therefore we will address you directly, as you are the one who has asked us and you are the one who is responsible for this grievous mistake, and tell you that it is not permissible for you or for this woman to continue in this relationship at all, not even for a single hour. Rather what you must do is separate, for she is not your wife and is not permissible for you, and you are not permissible for her so long as you remain a Christian.

Regardless of whether you spend Ramadan in the east or in the west, in Dubai, or in the city of the Prophet (blessings and peace of Allah be upon him), or in Berlin, none of that will change the matter in the slightest, and will not fix the basic flaw in the relationship between you.

Rather you must separate.

Then once you have separated, it is not permissible for you to go back to her unless you truly seek Islam because it is the final religion of Allah, that He loves for His slaves and wants from them.

Therefore we call upon you – as you are keen to make your wife happy and make things easy for her – to leave her immediately, because her staying with you means that she will lose out a great deal in religious terms, which would result in misery for her in this world and the hereafter, if Allah does not shower her with His forgiveness and mercy. Then you must spend some time reading about Islam and learning more about it. The Islamic centres in your country can help you with that.

If Allah opens your heart to Islam and you become Muslim, then in that case there would be no impediment to you marrying her with a new marriage contract, in accordance with the teachings of Islam, whenever you both want to do that.

Then you can begin your married life with sincere repentance that will erase the errors that came before it, for Allah, may He be exalted, forgives those who repent and turn back to Him, no matter what sins they committed before that.

We ask Allah, may He be exalted, to guide you to the truth.

And Allah knows best.

♣ • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • ♣

Invalid Marriages, - * A Christian man married to a Muslim woman wants to help her to fast

Share ::-

It may be a strange question to you as you probably would have much to criticize about my wife and me- starting with the fact that we are together in the first place -but still I dearly appreciate your practical advice and guidance for that most holy month.
My Muslim wife and I live in the West, I was born here and Im a Christian. We met in Dubai 4yrs ago and got married 1.5 yrs ago, and this is my wifes 1st yr away from home and her family during Ramadan. She enjoys life in the West and found a balance between her tradition and religion and the Western way of life. We're in love and very happy how we live. However,during Ramadan,she is really struggling with the culture because although people are understanding, the whole environment is just not well suited to Muslims in this period (e.g. everyone eating during lunch break).I try to support her as much as I can and would like to know what else I can do to help. Here's what I already do:
-no alcohol (ever)
-no pork (ever)
-fast with her during Ramadan
-I don't go out/appointments during the month to be at home with her
-no visitors during the month I know the environment is difficult for her in this time, and I suggested that in the next years she should go to Dubai and her family during Ramadan.Is this reasonable, or do you think she can manage to celebrate Ramadan as it should be, even while being here?Pls bear in mind she has no family here.
-
Praise be to Allah
Yes, the matter is indeed strange as you said.
But what is strange is not merely the fact that a Christian man has married a Muslim woman, even though this marriage is definitively prohibited in Islam, according to scholarly consensus. That is not the only strange thing about this case, for the Shaytaan deceives many of the children of Adam, until he causes them to fall into something that is even more abhorrent than that.
What is even stranger is your concern to ask about such a thing, you and your wife, or – to be more precise – your concern to help your wife in such a matter, which is indicative of your great care for her and your desire that she be happy, when you do not care about the most serious aspect of the relationship between you.
What we mean is the basis of this invalid relationship between you, which is fundamentally wrong.
Therefore we will address you directly, as you are the one who has asked us and you are the one who is responsible for this grievous mistake, and tell you that it is not permissible for you or for this woman to continue in this relationship at all, not even for a single hour. Rather what you must do is separate, for she is not your wife and is not permissible for you, and you are not permissible for her so long as you remain a Christian.
Regardless of whether you spend Ramadan in the east or in the west, in Dubai, or in the city of the Prophet (blessings and peace of Allah be upon him), or in Berlin, none of that will change the matter in the slightest, and will not fix the basic flaw in the relationship between you.
Rather you must separate.
Then once you have separated, it is not permissible for you to go back to her unless you truly seek Islam because it is the final religion of Allah, that He loves for His slaves and wants from them.
Therefore we call upon you – as you are keen to make your wife happy and make things easy for her – to leave her immediately, because her staying with you means that she will lose out a great deal in religious terms, which would result in misery for her in this world and the hereafter, if Allah does not shower her with His forgiveness and mercy. Then you must spend some time reading about Islam and learning more about it. The Islamic centres in your country can help you with that.
If Allah opens your heart to Islam and you become Muslim, then in that case there would be no impediment to you marrying her with a new marriage contract, in accordance with the teachings of Islam, whenever you both want to do that.
Then you can begin your married life with sincere repentance that will erase the errors that came before it, for Allah, may He be exalted, forgives those who repent and turn back to Him, no matter what sins they committed before that.
We ask Allah, may He be exalted, to guide you to the truth.
And Allah knows best.